Gel Şiiri - Kasım Karaca

gel
yine gel
simli duyguların şarabıyla yoğuralım
modern zamanların bir destanını...
x kuşağı kadar uzaklarda kalma
al fa sesiyle solda bir ezgide buluşalım.
ağırbaşlı korkulardan azade
ve yeterince çocuksu olalım...
gel her gece ekstra kübist tablolar resmedelim
umut ve hayal tualine
tahayyüle bile sığmayan ütopik bir gökyüzü altında.
gel ezgimizi haykır ey soprano
bırak yangın yeri olsun her yer
ben de tenorun olayım
dudaklarımda gevreyen nağmeler ol
dilersen de arsız bir buse...