Gel Şiiri - Mehmet Kırış

Kapım çalındı sonunda uzun zaman sonra
Düşündüm de kim çalacak kapımı senden başka
Yürüsem delikten mi baksam açsam mı yoksa
Ya sen değilsen gelen nasıl kapatırım kapıyı.

Ben en iyisi delikten bakayım belki görürüm
Delikte örümcekten başka ne görürüm
Ya sensen seni görünce kapıyı açamadan ölürüm
Ya sen değilsen gelen nasıl açarım sonra.

Geleceğim dediğinin üzerinden uzun zaman geçti
Bir kaç bahar geçti kaktüsler bile çiçek açtı
Masamda biriktirdiğim defterler bini aştı
Ya sen değilsen gelen saat neden beşti.

Açmalıyım kapıyı bak hala çalıyor
İçimde gel gitler cesaretimi çalıyor
Tam açacakken öğle ezanı başlıyor
Saat de durmuş demem ki bu sen değilsin.

Delikten bakmalıyım kimsin sen ansızın gelen
Nasıl bir zilsin sen anıları bir canlandırıp bir delen
Gözüm delikte karşımdaki eskimeyen sen
Nasıl açarım kapıyı heyecanımı bir bilsen.

Elim kapının kolunda sanırım evi titretiyor
Kalbim çıkacak bedenimden yağım eriyor
Bakışın aynı heyecanım fazla gözüm Azrail i arıyor
Ya düşersem yere kavuşamayız sonra.

Umudun kalmadı döndün gidiyorsun
Açtım kapıyı duramam artık biliyorsun
Dur mu desem peşinden mi gitsem
Elini tutmayı özlerdim biliyorsun.

Ardından telaşla koşup yaklaşıp koluna girsem
Tanır mısın beni bilmiyorum önce eski kılığa girsem
İşim uzun yetişmez kaybederim seni
Ne olursa olsun dur gidemeyen sevgili.

Tanıyamazsın belki beni ilk gördüğünde
Sende haklısın dağınık değildim son gördüğünde
Toparlarım inan bir kaç saate sen geldiğinde
Zamanı geldi açmalıyım kapıyı seni kaybetmeden.

İkinci kayba dayanır mı yürek ne dersin
Sence bu bedende kaldı mı yürek ne dersin
Bence açılmalı artık bu kapı bitmeli bu bekleyiş
Açtım kapıyı dur şimdi bitsin bu özleyiş.

Duruşun dünyayı ters döndürecek kadar sert
Dönüşün güneşi ayı kıskandıracak kadar samimi
Bakışın tarifsiz gözlerinde tüm güzellikler
Yanacak gönül birde gelsen yanıma.

Donakalırsak burada bir kaç yılda böyle gider
Sendin beklediğim heyecan nereye kadar
Dokunsam sana yanmak ta var bu da kader
Uzat elini usul usul yaklaş bana sarılmadan gel.

Şimdi ellerini mi tutsam gözlerine mi baksam
Sarılsam da hiç mi bırakmasam
Eve girsek de öleceksem evde mi ölsem
Anladım ki sahtesiydi yaşadığımız hayat
Gerçek hayat gönüllerdeymiş dünya çok bayat.