Gel,
gel,
yıkılmış şehirlerin enkazında
bir çiçek gibi filizlenelim.
ellerim ellerinde
umut kokan tohumlara dönüşsün.
bir fırtına koparsa da
sevdamızın köklerini sökemez,
çünkü biz toprağın altına sakladık
en güzel dualarımızı.
sevmek,
bir ateş yakmaktır karanlıkta.
ellerim üşüdüğünde,
senin sıcaklığını hissetmek
gecenin içinde bir güneş gibidir.
bir tek sen varsın,
her bakışımda bir dünya olur gözlerin,
bir tek sen,
bütün ağırlıkları hafifleten.
gel,
dünyaya inat gülelim!
gökyüzünü yağmurla yıkayıp
yeniden boyayalım maviye.
bırakalım rüzgâr yüzümüzü okşasın,
güneş alnımızda dans etsin.
çünkü umut,
senin gülüşünde saklıdır.
birlikte yürüyelim,
yollar ne kadar uzun olursa olsun.
çünkü adımlarımızda
sevdanın izleri var.
ve ne kadar karanlık çökerse çöksün,
umut dediğin şey,
bizim içimizde büyüttüğümüz
bir çocuk gibi
hep canlı kalır.
gel,
bir hikâye yazalım birlikte.
kahramanları biz olalım.
umut ve aşk,
sayfalarına sığmayacak kadar büyük olsun.
çünkü hayat,
ancak biz sevdikçe güzel.
17.09.2023
Kayıt Tarihi : 29.1.2025 10:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!