Gel, ey evimin neşesi, gel!
Seni bekliyor kapılar, pencereler seni.
Seni bekliyor merdivenler, odalar seni.
Sensiz üzgün duvarlar, ağlamaklı tavan.
Gel, ey evimin rengi, gel!
Yokluğunda güneşi soldu günlerin,
Yıldızların ışığı karardı.
Sen yoksun diye eğildi boynu çiçeklerin,
bahçen de öksüz kaldı.
Burhan Çay
29.05.2024
Kayıt Tarihi : 30.5.2024 19:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!