Gel! Şiiri - Barış Yılmaz 3

O güzel gözlerinin pırıltısı dolsa içime
Kalbim pırpır ederken yanağıma konsa bir buse
Ah sevgilim bu ne dertsiz derttir böyle
Gel! Hem derdim hem dermanım ol şöyle

İçerim yalnızlığına kadeh kadeh aşk şarabı
Ne sarhoşluğu vardır ne de yarama dermanı
Kırılıp biri dökse bir damla kanımı
Göz yaşıma katıp akıtırım sana gayrı

Ateşine demirden dağlar olsa erir
Benim kalbim erimiyor ona alışık gelir
Dünya kadar derde seni de ekleyiverir
Gel ey gamsız! Sana sevgi verir

Bir yudum zemzemde nedir şifa
Açılıp bahtım aşkımı söyleyerek etsem sana ifa
O anda yâd edilen ruh gibi vardır sefa
Ancak unutmam onca çektiğim cefa

Kırık kalp gibiyim onarılmazım yanarım
Tekçe hoş bir söz söylesen dönerim bakarım
Kurumuş dudaklarına buse gibi konarım
Gel! Neredesin? Herkese seni sorarım

Ey cananım! Ey kendini bilmezim!
Ne ararsın köşende? Ben sana gönül vermişim
Dönüp baksan, ben arkanda gizlenmişim
Görüp gelsen, sana canımı vermişim
Al kanımı yollarına sermişim