Gel Şiiri - Hasan Mert

Yoksun sen gecem zifiri karanlık oldu
Kalp kırıldı içime bir bir hüzünler doldu
Sensizliği düşündükçe yüreğim daralıyor
Umut terk ediyor bir tek hasretin kalıyor
Sel oldu gözümde yaşlar durmadan aktı
Hayaller bir bir gitti yerini feryada bıraktı
Yetmez anlatmaya sana hüznü bu gece
Kelimeler tükense kalmasa tek bir hece
Dilim adını bilmem daha kaç kez anacak
Kalbim yangın yeri sanki, yandı, yanacak
Senli günlerim sanki birer hayaldi düştü
Gittin sen, divane gönlüm çöllere düştü
Bu gece kederler bende ızdırap bende
Düştüm bak ne hallere oldum bir bende
Kalmadı hiç neşem aldı tüm sevincimi
Hançer gibi yokluğun kanatırken içimi
Seni getirmeyecekse doğmasın güneş
Sensiz gelecek gün kapkara geceye eş
Kara zindanlarda korkular sardı her yanı
Gel ne olur sevgili gel derdimin dermanı