Gel Şiiri - Mert Hamzadayı

Sahte mimiklerin orijinal duyguları taklit ettiği bu sokakta kapadım gözlerimi.
Gel sen aç.

Güneşten kavurucu ayrılıkların içinde terlemiş bedenim ve derinlerde tir tir titreyen ruhum var.
Gel sen ısıt.

Samimiyetsiz cümlelerin cereyan ettiği bu sokakta ağzımı açamıyorum, kurudu dudaklarım.
Gel öp biraz, sen ıslat.

Mahçup bedenleri olan uslanmaz yöneticilerin, ellerinde kazma kürek yerin dibine girdiği bu sokakta çırılçıplağım.
Gel sen sar bedenimi, utanıyorum.

Radyoaktif sevişmelerin mutasyonlu meyveleri
Zehir saçıyor.
Gel, Nefesine ihtiyacım var.

Bir baş kaldırışın ardı gelmezse indirirler o başı.
Gel gerçek ol, yalana örnek olalım.
Gel, yer mekan ayırmadan sevişelim, sevgi saçalım.
Gel, kalabalık ardım ol bu sokakta, devrim olalım!
Gel
Gel...