Gel Şiiri - Mahmut Çoban

Gittin ki, sebepsiz nedir ayrılık
Geri dönmen için var mıdır engel?
Seherle bir olup,sana ağladık.
Gözümde yaşlar tükenmeden gel.

Bir dalgın bakışla ararken seni,
Çöl sıcağı iklim yakarken teni,
Bir müjde duygusu kaplarken beni,
Gizlice kimseye görünmeden gel.

Özlemim dinmiyor, vardır dahası
Yürekte bir hüzün, bu da cabası
Kanayacak şimdi gönül yarası,
İçimde hıçkırık sökülmeden gel.

Ne varsa mazide aldın götürdün.
Hasretle bir olup beni bitirdin.
Tüm derdime ilaç seni bilirdim,
Bari, deli gönlüm üzülmeden gel.

Bir gül misali,bende ki farkın
Bu gidişin dönüşü artık çok yakın.
Ben sana gücendim, sanma sakın
Her gece rüyama çekinmeden gel.

Bu yolun sonunda dururken menzil,
Kudret yeliyle sönerken kandil,
Nefes düğümlenip, düşerken mendil,
Yüreğime mezar, kazılmadan gel.

Dilimde dualar,solarken ümit
Sessizce bir göç, başladığı vakit
Soğuk topraklara konurken meyyit,
Üzerine toprak atılmadan gel.

Gayrı mümkün değil iflah olmamız
Yalvarışım boşa,sana faydasız
Dillere düşecek kara sevdamız,
Aşkımızın destanı yazılmadan gel.