Gel Şiiri - Ergün Bilgi

Gel

Gel sevdiğim!
Avuçlarımda yüreği atan bir serçenin sevecenliğiyle
Bir kumrunun yaktığı hasret türküsüyle
En lirik bestelerde yanalım
Ah benim hint kınalım
Sol yanıma düşen gölgem
Sürmeli serçem
Bir gülücük sal yıldız yıldız göklerime
Bir gülücük sevdiğim

Gel!
Gel ki…
Bir ceylan süzülsün göz aklarında
Yıkansın bir ardıç kuşu göz kapaklarında
Bir konçerto kuralım ötleğenlerden
Ötelerden
Ölümsüz besteler çalalım
Hak yoluna düşen sevdamıza
Neva makamında nefesler yakalım…

Ahh! Şiirlerime savur kuzguni saçlarını sevdiğim
Demlensin şiirlerim çay karasında
Bırak!
Gözlerin
Gamzelerin
Kalsın boz bulanık nehirler ötesinde
Gün ışığında yıkanmış ruhunla gel…
Gelincik yanaklarından bir allık
Papatya kanatlarından bir beyazlık sürün de gel

Çal sevdiğim!
Çal şafaklar kızıla boyanmadan
Çifte kavruk sevdandan bir parça
Çal yarama!
Soluğundan bir soluk, ilik donduran ayazıma
Tir tir titrerken mısralarım
Buz tutarken gelgeç duygularım
Üşüten iklimlere kalem kıralım gel!..

Kuralım bu alemden öte bir alem
Kah mavi göklerin boşluğunda
Kah lahuti makamların loşluğunda
Bir cennet kuralım sevdiğim
Bir cennet!
Saralım ruhumuzu
Ölürken ipekten, atlastan bohçalara
Ölümsüzlüğe işlediğimiz sevdamız kollarımızda
Gel Sevdiğim!
Sarılıp ahh! Kendi bedenimize
Son bir veda sevdiğim!...
Son bir veda...
Gel düşelim yollara, yıldız yağmurları altında!...

Ergün Bilgi