Gel Şiiri - Ferit Onat Alparslan

Aklına her geldiğinde değil,
Hasretin kalbini yaktığında gel.
Aşk kokan mevsimin baharında değil,
Kışın zemheri soğunda çıkta gel.

Bir yudum kahve ile anlat bensizliği,
Bende sana seni beklemenin güzelliğini,
Yeniden aşık et ki bana kendini,
Ölümsüzlüğün sırrına erelim haydi gel.

Muhabbet ettik seni andık dostlarla,
Hayalin şekillendi baş ucumda,
İhtiyacım var senin kollarına,
Önce bir selam yolla ardından sen gel.

Buraları özlediğin için değil
Buralarda ben olduğumdan gel
Ardında bıraktıkların için değil
Ardınca bekleyenin ben olduğundan gel.

Bak diktiğimiz ağaçta soldu bu sene
Göremedin açtığı çiçekleri yine
Sen gelmezsen açmayacak bir daha belkide
Bari o çiçekleri açması için gel

Hatıra defterleri doldu taştı
Yazacak ne kağıt ne derman kaldı
Söylenecek sözler kainatı aştı
Sevgimizi bide böyle dinlemeye gel

Beklediğimi bildiğin için değil
Sende beni özlediysen gel.
Bu hasret dillere düştüğünden değil
Kavuşmanın sevincini yaşamaya gel

Boşuna bekleme gelmez deselerde,
Giden gitti dönmez diyenlere,
Kimselere görünmeden sen yinede,
Ansızın şaşırtıp bir rüya gibi gel.

Vakit sensizliğe beş kala,
Bak kahveyi koydum fincana,
Oturdum gözlüyorum yol boyunca,
Bekliyorum seni sessizce gel...