Gel Şiiri - Abdurrahman Kırıkçı

Zamanın kadranında, yelkovanla beraber
Bir hayal köşkündeyim, yolunu bekliyorum
Nehirlerin ardında, hudutlardan bihaber
Yedi kat gökten öte olsan da bekliyorum
Gülüşün gökkuşağı, bahçeme bahar mısın
O mehpâre bakışın, güneşten özgedir gel
Göğümün ay çehresi, gönlüme ağyâr mısın
Bu hasret dibâcesi, ateşten özgedir gel

Depremler yaşıyorum buğulu sözlerinden
Ey imtihan mahzeni, ey acılar dehlizi
Nar çiçeçeği bir hüzün akarken gözlerinden
Bende iremler açar, sende gülüşün izi
Göğsümdeki temrenin, koptuğu o yay mısın
Bir menzilden ötesi azaptan özgedir gel
Gecenin burcunda ki o mücella ay mısın
Aklıma düşen gölgen, mehtaptan özgedir gel

Sakladım düşlerimi, ruhum onda uyusun
Bir ahenk aynasında, ateşle uyanarak
Yansın pervane gibi gölgesinde fanusun
Bu gönül çerağıma damla damla yağarak
Sahrama ırmak olan, bengisu pınar mısın
Susadığım bir katren denizden özgedir gel
Yadımın ey goncası, sen bana gül nâr mısın
Gamzelerinde açan, gülrizden özgedir gel

Çekiver pencerenden, oyalı perdeleri
Kelebekler konacak, kalbimin pervazına
Gözlerin eritirken zemheri geceleri
Ergüvanlar konuyor, kışımın ayazına
Dilimdeki türkünün, teline mızrap mısın
İkliminin bestesi, nisandan özgedir gel
Bu gönül mabedimin aşkına mihrap mısın
O kehribar bakışın, elvandan özgedir gel

Hülyaları büyüttüm, münzevi her gecede
Yasemin kokuları topladım yüreğinden
Yalnızlığın büründüğü simsiyah feracede
Ateşler içiyorum özlemin perçeminden
Sen, gurubun vaktine akan kızıl ah mısın
O mercan rengi hüzün, sûzandan özgedir gel
Fikrimin tanyerine konan inşirah mısın
Hasret bahçesinde gam, hazandan özgedir gel

Turnalar bile yorgun, bana vefasız gibi
Taşımaz mı uzaktan kokusunu yağmurun
Samanyolunda saklı, ey hülyamın sahibi
Hangi mevsimi bekler çiçeği ıhlamurun
Renklerin saklandığı seraba tohum musun
Desen desen bakışın, Firdevs’ten özgedir gel
O mavi gök bahçemin kirpiğinde su musun
Billur, berrak akışın, Kevser’den özgedir gel

Abdurrahman KIRIKÇI
Nisan / 2020