Gel Şiiri - Hüseyin Muşmal

Gel
Topla artık saclarını be gönül,
Kapatmasın gözlerini ör de gel.
Kıskanır ya seni gören her bülbül,
Gözlerine sürmeleri sür de gel.

Uzadıkça nefesimi kesiyor,
Parladıkça beni ateş basıyor,
Her telinde seher yeli esiyor,
Bir tutamın hasretine ver de gel.

Ya sakla omzuna nazar değmesin,
Ya bırak öylesine boynun eğmesin,
Ya kapat şalını da kimse görmesin,
Nazlanırsa kokusunu sar da gel.

Tarif etsem ipek sanır her duyan,
Cennet ile karıştırır koklayan,
Kestirirsen sonucuna sen dayan,
Ya boynunu ya boynumu vur da gel.

Eşrefoğlu derdin nedir tel ile?
Söner mi hiç ask dediğin yel ile?
Yar saçına o taktığın gül ile,
Seven varmış beni diye sor da gel.