Gel Şiiri - Şefik Akboğa

Bir dağın başında kaldım yel gibi
Yarim uzaklarda durur el gibi
Soluyor dalında ömrüm gül gibi
Ya bekletme beni yada çıkıp gel

Ateşin başında kor ile külü
Mevlam yâr eylemiş bülbüle gülü
Zamanında gelip benimle yürü
Ya bekletme beni ya çikipta gel

Baharı yaşanan ömürdür güzel
Dalından döküldü yar çoktan gazel
Gelip şu canıma konmadan ecel
Ya bekletme beni ya çıkıpta gel

Efkardır aşkının iz emaresi
Bundan fazla olmaz yok idaresi
Bilirim sendedir derdin çaresi
Ya bekletme beni ya çıkıpta gel

Zamanında çıkıp gelseydin eğer
Boşuna olmazdı bu bekleyişler
Yanağında kalsın artık gamzeler
Hiç değilse bari mezarıma gel