Gel Şiiri - Hanbeli Erçin

Öyle bitkin düştüm ki , yalnızlık boyumu aştı .
Özlem sarılmış ki ruhuma ondandır öldüm bittim deyişim .
Kır kokusu özleminde bekliyorum.
Çık gel gözlerine sürme kadar hasretim sana .
Çık gel bekleyenim var de çığlık ıcınde .
Sabah ışığı ,
uykulu gözlerime gel, biraz şişkin biraz da yastık izi .
Doğasına aşık bir tabiat ana vuslatinda.
Korkularımı , zincir dolu hallerimi kır .
İster boğulsun sende gözlerim , ısterse intihar etsin gecenin ortasında kalbim .
Gel dokun üşüyen yalnızlığıma .
Çık gel bitiyorum .
Ben bitirmeden ciğerimi gel yetiş .
Acilliyetim var sana .
Kuru tohumdan suya ihtiyaç gibi