Gel..! ! ! Şiiri - Kasabanın Cadısı

Gel..! !

gel...
katmerli bakışlarını sal ruhuma
kelimeler kifayetsiz kalsın
karanfillerin kokusu güllere bulansın..

gel...
adam akıllı bir sevdadan çık da
nakış gibi işlen yeniden söylemlerime
adım seninle anılsın.
imlası bozuk cümlelerim varlığına karışsın..
veryansın ettiğim öznesi yitik anlamsız hallerim..

gel...
yoluna girsin hizasız gidişlerim
masumiyetin koynunda s/aklanan
bir çocuk kalbi kadar saf ve duru
sıcak bir tebessümün altında koruduğu
içimde yasadığım tarifi imkânsız.
uçurumun kıyısında
tutunmaya çalışan bir yaprak gibi,
yolsuz didişmelerim.

gel...
yoksulu kalmışım gözlerinin
yedi iklimin bağrından kopan
bir arının kanadında
yedi dünya dolaşan
usta bir ressamın portresinden ç/alınmış
tutsağıyım yeşillerinin..

gel...
umuda çelme takmadan fütursuz sözlerim!
ürkek titrek
köşeye sinmiş yalnızlığım
karanlık gölgelerden
arınsın kimsesizliğim
gecenin ayazında buz tutmuş yüreğim
sıcaklığının hasretindeyim..