Gel Şiiri - Nurullah Aslan

Uçarak gel, sürünerek gel, yüzerek gel.
Çocukların, çığlıkları bizi sağır etti.
Artık duymuyoruz ne çığlıkları,
Ne de hıçkırıkları artık gel.

Zalimin korkusundan kimileri lal oldu,
Duyrulmuyor anaların feryadı.
Merhamet duygusundan kırıntılar kaldı,
Onu da yitirmeden gel.

Sen barışsın, sana baharda gelmek yakışır
Ama sabrımız kalmadı bize acı kışta gel.
Gel, gel, gel geç olmadan gel!