Gel Şiiri - Zafer Susoy

Feryatlı bir son gelecekken bile
ne çıkar senin de bir gelişinden
yanık taşlar bile gelirken ırak göklerden
sen de gel
akışkan arzular düşmeden elden.
Gelirsen parlar çıplaklığımız
bizi doruğa taşıyan ter damlalarında
kurşuni bir şafak aydınlığında
bir büyü yükselir kesik soluklardan,
hatta biraz kan, bakır tadan,
titremedeki aç kollardan,
kaygan göğüsleri birbirine bastıran.
Şimdi odamda sinsi hayaletler
uçuk benizli hepsi
Aşkım ve avcım,
bırakma peşimi
tekrar tekrar vur beni