Gel.. Şiiri - Adem Kaçar

Ey fâni sevgili!

Âb-ı Hayat gözlerindir,
Gel yine bak son bir defâ;
Kalbe gıdâ sözlerindir,
Gel hadi ver son bir nefâ..

Neydi sende beni çeken?
Kalbim sanki ceylan seken,
İlâh-i Aşk gönle eken,
Gel yok mu hiç son bir vefâ? ..

Mecâzi Aşk bir yansıma,
Bâki Aşka bil ansıma,
Fâni yâri O sansıma,
Gel perde aç son bir mefâ..

Dünya gurbet, firâk yakar,
Aşk gönlüme zincir takar,
Mecâz Aşkın Hakk'a bakar,
Gel de tattır son bir sefâ..

Yanış derdin Hakk'a saldı,
Bal da ne ki, baldan baldı,
Aşk ummânsa gönlüm daldı,
Gel vesilem son bir kefâ..

Senle her ân Elest çakış,
Mahluklarda Esmâ nakış,
Aşk yüksekten sırlı bakış,
Gel seyrettir son bir yefâ'..

Aşksız hayat öylesi boş,
Mecâzi yâr yol Hakk'a koş,
Yârdan öfke bile bir hoş,
Gel, var gülme son bir tefâ..

Mecâz Aşkla elbet duldum,
Bâki Aşkla bildim kuldum,
Sen vurdukça hayat buldum,
Gel, hayat sun son bir lefâ..

Şekvâ etmem, hazdır derdin,
Dünya düşse sen bir terdin,
Adem kulun nefsi yerdin,
Gel sebep ol son bir cefâ...

[Nefâ:gıdâ, besin - Mefâ:sevgi bağlılığı - Kefâ:sıkıntı, meşakkat - Yefâ':yüksek yer - Tefâ:kızmak, öfkelenmek - Lefâ:vurmak]