Gel Şiiri - İbrahim Tunçkaya

Hayli zaman oldu
Gülmeyi unutmuşum
Upuzun bir geceyi
Yine uykusuz
Yine kendimle
Yine resimlerinle konuşarak avutmuşum
Gel...
Sekiz saniye bende kal
Uykum senin emrinde, buyur...!
Hasretimi cümle aleme duyur
Şafak ağır ağır söküyor
Gece zulüm
Güneş seni andırır
Uykusuna doymamış bir kadın
Bebeğinin çığlığıyla uyanır
Ninni söyler kendi uyur!
Bir yalnızlık uykusunda kendi kendini kandırır...!