Gel! Şiiri - Yaşar Kılıç

Ben sevdamı karşı dağlara yazdım,
Üstüne el ayak çekilmeden gel.
Hasretimle taşı, toprağı kazdım,
İçine gözyaşı dökülmeden gel.

Sıladan ayrıyım gurbette gayrı,
Mekanla meskenin yok bana hayrı,
Ne sensiz yaşarım ne senden ayrı,
Çık ara yolları, bükülmeden gel.

Gönül sarayını yapıp bozardım,
Azgın sular gibi yıkıp azardım,
Bir ağaç misali yandım kızardım,
Kurudu her yanım yıkılmadan gel.

Demlene demlene doldu yüreğim,
Dert ortağım oldu, soldu yüreğim.
Gönül duvar ördü kaldı yüreğim,
Taşlar sıva döktü sökülmeden gel.

Başımdan kalkmadı kara dumanım,
Yar yolunda geçti vakti zamanım,
Göçümü yükledim derki peymanım,
Bu aşkın kervanı çekilmeden gel.

Parçalı Bulutlu Şiirler