Gel Şiiri - Tevfik Çilsoy

Bulurdum kendimi sonbahar akşamları.
Yalnızım diyemem
Birkaç dal sigaram ve bir fincan kahvem eşlik eder.
Ne sadıktır onlar bilir misin?
Çarmıha germişken seni uçsuz planların,
Çivilerini gevşetir, nefes aldırır insana.
Kokusunu doldururken ciğerlerime kahvemin
Gece yarılarında insanların telaşları
Nedenini bilmediğim.
Hava hafif rüzgârlı
Ayın o göz bebeklerimi şımartan ışığı eşlik eder de
Yetmez işte güzelim.
Sen varsın bilirim
Yüreğimin en dip bucağında.
Gel desen
Fincanımı da sigaramı da bırakırım bir köşeye.
Şüphesiz sana koşarım
Bunu sen de bilirsin, anlarsın.
Kasımı beklerken ağaçlar son demleri için,
Ben senin getireceğini bildiğim baharı beklerim.
Saat buçuğu geçmeden,
Sığındığım limanlarından kalkmadan,
Beni umutsuzluğun açıklarına bırakmadan gel!
Aç kollarını bana
Sen ve ben
Dünyaya meydan okurcasına,
Gözlerin güneşi kıskandırarak gel.
Tüm olmazlara inat ederek
Teslim olurum bilirsin sana.
Bana gel, Sen ve Ben iken bizi bul
Bir şaheser çıkart o masum küçücük yüreğinden