Gel Şiiri - Bayram Dokgöz

Özleyen gözlerimi yar resmin avutmuyor
Hayalin bir an olsun karşımdan hiç gitmiyor
Başım yastığa koysam hasretin uyutmuyor
Allahını seversen gemileri yakta gel

İçimde ki özlemin yoktur emsali eşi
Şu yanan yüreğimin üfle sönsün ateşi
Gittiğin günden beri gördüğüm yok güneşi
Bulutların ardından sevdiceğim çıkta gel

Gel de ey hilal kaşlım dinsin fırtına boran
Ne olur daha fazla olmasın gönül viran
Gün geçtikçe azıyor şu solumdaki yaran
Ümitlerim sönerken ışığını çakta gel

Hapis mi eylediler minik kuşum kafese
Uçup gelemez misin bana nefes nefese
Alacak şu canımı içimdeki vesvese
Ahvalimi duyduysan engelleri yıkta gel

Aşkın ile şenlendi şu gönlümün sarayı
Dön vuslata ereyim bağlatma yar karayı
Senden gayri hiç kimse saramaz bu yarayı
Azgın nehirler gibi şifalarla akta gel