Gel Şiiri - Gürkan Aykut

Tozu dumana atta gel utanmadan,
Ne yaparsan yap, bir bahane bul,
Kal yerinden, tekrar sar beni.
Gözlerim görmez oldu aramaktan seni.

Utanma bir bahane bul gel,
Arkanda hiç bir şey getirmeden gel.
Yüreğim aç sana,
Doyuramıyorum, sen gel, sen gel.

Hatırları at bir kenara, yaşadıklarımızı,
Yeter ki bir bahane bul kalkta gel yerinden,
Süzülmüş göz yaşlarımı anma yeniden,
Bir yalan söyle dön yeniden.

Söz dokunmayacağım sana, tutmayacağım ellerini,
Ne dersen o, yeter ki sen bir yalan bul da gel,
Gök yüzünü yıkta gel,
Denizleri boğda gel.

Ellerin okşasın beni hayallerin değil,
Gözlerin baksın bana öylece dalıp gitsin,
Ne yaparsan yap, ister döv, ister söv,
Yeter ki sen gel.

Sokak köşelerin de dileniyorum sana,
Bir gram sevgiye paha biçilemez dualarla,
Dudaklarından ben döküleyim,
Yüreğine damla damla düşeyim.

Sus, konuşma, kız bana,
Kalk bahane bul da gel,
Büyük günah işlemiş gibi vicdan azabıyla tutuşuyorum,
Yüreğin sinderemiyor beni, yüreğin kusuyor işte.

Bilmem ağzımdan hiç yalan çıkmadı,
Sana gözlerim hiç yalan bakmadı,
Ama ne yaparsan yap,
Yine gel, sen gel.

Bir gün sönmez sanma bu aşkı,
Söz de Leyla ile Mecnunda bir birine aşıktı.
Yüreğim seni sayıkladı,
Yüreğin hep, yüreğin hep,
İstenmeyen bir dost gibi beni dışladı...