Gel Şiiri - Mustafa Keleş

Bir tepe, yokluğun ve anılar...
Gözlerim kurulmuş tepenin yamacına.
Duraklar yine kalabalık
İnsanlar yine olabildiğine umarsız,
Ellerim yine aynı masada
Ve önümde iki bardak çay...
Ah zaman/sızım!
Bir görsen
Yanaklarımda titreyen anıları
Bir bilsen
Her yudum çayda
Üşüdüğünü yüreğimin
Ve bir anlasan
Yokluğunun
Bütün kalabalıkları yok kıldığını...
Gel sevdiceğim, gel
Bak hazır çayın
Soğumadan gel
Ve çayım bitmeden...
Yüzüme bakmasan da gel
Bir çift söz
Dökülmese de dilinden
Ve bir sıcaklık
Sunmasan da yüreğinden
Gel, sadece gel! ..