Gel Şiiri - Mehmet Baki Arık

Gece dallarıma konan serçelerde şahitti karanlığıma
Ağlamadım gözyaşı biriktirdim sensiz zamanlardan
Bir yudum bakışın vardı mayaladım geceye
Demledim ruhuma dolan sesini tüm zamana
Bir yerlerdeydi aşkın, rüzgar gibi yel gibi
Değmedi saçlarıma, tek bir dokunuş tenime bile
Bir bulut resmi çizdim gecenin siyahına, umut oldu
Yıldızlar yağıyordu iz bırakarak ruhumda
Adaklar adandı dilekler tutuldu gönlümde
Ömrümün her anından mektuplar aldım sana yazılmış
Özledim gel diyordu her hecesinde, her satırında
Gel, tüm kırılmış oyuncaklarınla gel…
Kaybettiğimiz zamanı buldum tan yerinde gel…
Yeni bir oyun başlatırız, yerden yüksek
Kanatlanır ruhumuzda belki yıldız tutmaca oynarız
Yarım kalan resmimize yeni bir renk buluruz
Aslına dönüyor yağmurlar bile billur damlalarla
Her katresinde aşkın kokusuna doyuyor toprak
Buğusu alemi sarıyor, filizleniyor tohumu kainatın
Her renk özüm aşk diyor ya, pencereni aç bir bak
Ruhunda hicrandan arta kalan ne varsa söküp at
Eski zamanlar saati vuslatı gösteriyor tam zamanıdır
Sisli bir sehere uyanmadan gel…
Güneşi yitirmeden,çiğ düşmeden ruhumuza gel…
Gel ben bu rüyadan uyanmadan,
Düşler gerçeğe dönmeden,nolur gel…