Gel Şiiri - Niyazi Demir

Sağım solum zindan karanlıktayım,
Her günden güne eriyorum gel,
Ruhum paramparça bitmiş haldeyim,
Köpeklere meze oldum ölüyorum gel.

Boynumu büktüm hep kederimden,
Herkese eyvallah dedim saygım sevgimden,
Köpeğe kral dedim ekmek derdinden,
Kullara kul oldum halimi gör gel.

Dost bildiklerim vurdu sırtımdan,
Sevdam dediklerim gitmiş dünyamdan,
Düştüm de kimse tutmaz kolumdan,
Dönülmez yoldayım ardıma düş gel.

Gidersem anıtım dikilir sanma,
Ardımdan ağıtlar yakılır sanma,
Yaşarken ölürüm katilim olma,
Sonradan pişmanlık duymadan çek gel…