Gel Şiiri - Barış Taşdemir

Sensizliğe meydan okuyor geceler;

Başkasının kollarında...

Tutsağız işte küçücük bir odada,

Kuru, kupkuru yalnızlığımızla...

Sen yinede gel;

Olur ya belki buluşuruz ölümün kollarında..

Sessizliğin çığlıklarında dolaşamazsak da özgürce,

Sen gel yinede...

Bak işte;

Yaprak yaprak soluyor nefesimiz,

Birbiri ardına kırılıveriyor dallar,

Şairler dizesiz şiirler duygusuz şimdilerde,

Her notası boğulurcasına sesleniyor bağlamadan...

Gel işte yazık olmasın bize...

Kül renginde acıları bırak! !

Gül kurusu renginde dudaklarınla tebessüm et! !

Gel, eski,yıpranmış şehrimin karanfil kokulu güneşi...

Gel işte aramaktan yoruldu dizelerim,

Ihlamurlar bile çiçek açmaktan vazgeçti! !

Gel artık,

Ruhum bedenimden vazgeçti,

Bu yazan, ben değilim;

Sensizliğin ta kendisi...

(barış taşdemir hereke 11 aralık 2013)