Gel Şiiri - Sait Yıldırım

Ölüm gibi gel… ansızın gel! Öyle bir gel ki savunmasız kimsesizken gel! Uykumda yakala! Sinsi bir kalp krizi misali gözlerimi açmama bile fırsat koymadan gel! Ne bileyim bir sonbahar sabahı mesela, toprak kokarken etraf inceden yağmur yağarken gel.

Gel sevgili! Bırakıp gittiğin gün üzerime düşen moloz yığınlarının altındayım hala, ”sesimi duyan var mı” diyenlere sabırla ses vermeden bekliyorum! (seni)

Yara bere içinde her yanım!