Gel! Şiiri - Saim Bastık

Gel ey hilâl bakışlım,bana gelmeden ecel
Azrail baş ucuma,gelmeden bana sen gel

Sevdiğin biliyorum,artık inadı bırak
Yetmez mi bunca hasret,yetmez mi bunca firak

Gelmemene sebep ne,söyle bari bileyim
Söyle çöllere düşüp,ben de Kays mı olayım?

Bil ki sensiz geceler,katlime ferman benim
Bil ki bir tek gülüşün,derdime derman benim

Bu sebepsiz hasrete,ben nasıl dayanayım?
Sayende Kerem oldum,daha nasıl yanayım?

Benden ömür istesen,sualsiz vermezmiyim?
Gülüşüne gülleri,yoluna sermezmiyim?

Ne suç işledim bilmem,neydi bu aşka kastın?
Bir deli poyraz gibi,böyle zamansız estin.

Gecem yok,gündüzüm yok,gittiğin günden beri
Sen iste indireyim,şu gökteki Ülger’i

Ne desem,ne söylesem,kifayetsiz sözlerim
Şunu bil ki kapanmaz,sen gelmeden gözlerim

Bu son seslenişimdir,bu sana en son çağrım
Günbe gün ilerliyor,sol yanımdaki ağrım

Gel ey hilâl bakışlım,bana gelmeden ecel
Azrail baş ucuma,gelmeden bana sen gel.

Saim BASTIK 11/05/2012-Malkara