Gel Şiiri - Halil Topaç

Yar değirmen bende taşın arası.
Taş döndükçe dilim dilim tel benim.
Hiç yorulmaz gelmez mola sırası.
Öğüttükçe sesi gelen kul benim.

Bazen gün ortası gece yarısı.
Çınlatır tekmesi elin sillesi.
Yârim şimşek ben bulutun dolusu.
Yar çaktıkça ırmak ırmak sel benim.

O yar beni daldan dala ararken,
Geçtiği dallarda oyun oynarken.
Yârim serçe bende bir dal olurken.
Üstünde durduğu bükük dal benim.

Gel vefasız gel hayırsız gel zalim.
Dağ ararım taş ararım sorarım.
Yârim Leyla bende mecnun yanarım.
Deli deli dolandığım çöl benim.

Acımadın durdurmadın hep yordun.
Beni benden söyle kaç defa sordun?
Yârim ateş ben ocakta bir odun.
Yar yaktıkça yanıp sönen kül benim.

Yokmuş bana bu kaderin gülesi.
Hep kötüyse ne fark eder ertesi.
Yârim sultan bende onun kölesi.
Yar vurdukça kan kırmızı göl benim

Herkes sevdasının daha başında.
Zamanım tükendi hayal peşinde.
Yar Azrail ben musalla taşında.
Salası verilen ölü gel benim.