Gel Şiiri - Yılmaz Özdemir

Vazgeç eğreti yalnızlığından,
Hadi kendini al da gel.
Düşünme öteki dünyayı,
Cennetim ol da gel.

Terket acıyan yanlarını,
Yoğunlaş yeşil baharlara,
Bırak gereksinimleri yerinde,
Yaşamak edasıyla salın gel.

Yüreğine hazan düşende gel,
Kavgacı yumruklar dövüşende gel,
Köhnemiş yalanlar değişende gel,
Yaşanmamış duygular depreşende gel.

Coştur kendindeki seli,
Bendeki denize karış gel.
Hisset yüreğindeki eli,
Güney sıcaklığıyla yarış gel.

Gitmekten iyidir gelmek,
Basit bir sığınaktır ölmek,
Ölümden vazgeç gülüm,
Yaşamayı göze al da gel.