Gel Şiiri - Enes Kepil

Hangi bakışın karanık yüzünü
Aydınlatıyorsun şimdi
Işığın kimlere meydan okuyor
Sen benden o kadar uzakta
Nasıl yaşayabiliyorsun

Ruhumu dinlendirdiğim yeter bu kadar
Bak buradaki her şey can buldu
Yeni bir insan doğdu yirmili yaşlarda
Seni hatırlıyor, seni unutmamış
Seni seven bir çocuğun hatırasını yaşatıyor
Bu bir tezat
Ya da canlandırılmakta olan bir sahne
Hayır bu bir oyun değil
Duy
Her insan kadar çıkan sesimi
Uzaklardan geldim ben bir başkasıyım
Yine de bir tanıdık biri var yüzümde, bir iz
Gel
Işığını kaçırma benden
Hala yaşıyorum yaşamaktayım
Görüyorsun olgunlaşmaktayım.
Gel.