Geçtim Şehirden Şiiri - Özlem Çay

temmuzun sonu,
gecenin, sehere kavuştuğu vakitti..
bir üveyik kuşunun
kanadında yüreğim,
gülüşünün kıyısından
geçiyordum..geçtim

hayli sessizdim
usulca yürüdüm,
sahiden!
parmak ucumda yüreğim
geçtim..
sahilden hem de.
üsküdar'ı ağlatmadan,
kız kulesine görünmeden..
galata'dan bir martı bakıyordu,
uzaktı,
uzaktan bakarak geçmişe,
sıyrılarak menzilinden,
boğazımı sıkarken yüreğim,
geçtim..
sahiden!
söylemeden!
sahilden!
bir kuyu içinden,
derin..

bir çocuğun üşüyen yüzünden süzülen
katre katre üzgüleri toplayarak geçtim salacağı;
mendilinde birikmiş ölgün yarınları,
gökçekimine atarak..
olmazları oldurur diye,
sıratında yoluna çiçekler yağar,
üstü başı, ıslanır diye..

evlerin içlerine sığmayan,
reddi sabit, güne bakıp
çokça içe batan;
legal dumanaltıların,
göğü, zifir bulutlarla vurduğu
balkonlardan yürüdüm..
gri sis bulutlarına direnen
devrimci şakayıklar gördüm,
boynu bükük kızıl yer çekimli karanfiller..
iki metrekarede sus paylı masallar..

rıhtımda yeminli tercümanların,
yeminsiz daktilo seslerine bastım,
yüzde seksen aşksız, şiirsiz kalmış dilekçelerin
tam üstüne..
sol'a damlayan mühür oldum..

kadıköyde,
kalpten ikmale kalanları ihmal etmedim,
yürek kapılarını tozdan arındırıp süpürsünler diye
saman sarısı nazım üfürdüm paslı duyularına,
bayatlayan sözlerinden cemal aksın,
edip koksun nefesleri...

usulca yürüdüm, sahiden!
sahilden!
kimse görmeden!
bir temmuz vaktiydi
seher karışmıştı güne,
kıyı boyu marmaraya açılıyordu,
göz hizamda ayaklarım..
yürüyerek geçtim,
sırtımda kusmuş geçmiş,
ellerimde söz dolaylarından
yası susmuş gün....⚘
.....özlem/
temmuz/otuz bir