Durmadan yürüyordu...yanındaki yola baktı...insanlar,araçlar can hıraş bir şekilde yol almaya çalışıyorlardı," sizden hızlıyım dedi." Ne kadar çok yürürsem, ne çok acırsa ayaklarım daha az çalışır aklım. Cümleleri toparlamaya çalıştı dili gibi düşünceleri de peltekleşmişti. Cümle kurmayı beceremezken iki satır yazıyı yazamazken şiir senin neyine diye öykündü. Hani otursa bir yere mesela bir ağaç gölgesine yumsa gözlerini uyuyup kalacaktı belki uyanmazdı da..Soluklandı göğsünün tam üstü acıyordu acısını öfkeyle karışık sevdi. Acısı arabaları geçti...yolu geçti..kendini geçti.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta