Geçmişten Günümüze Şiiri - Ozan İlhani

MECNUN, LEYLA’NIN peşinde
Senelerce gezmedi mi?
ŞİRİN için FERHAT dağda
Kayaları ezmedi mi?

EMRAH, atılıp zindana
SÜMMANİ, düşüp ummana
NESİM, kıyıp tatlı cana
Hayatından bezmedi mi?

KAMBER’İN aklı ARZU’ DA
Uğruna boğuldu suda
MAHBUB mezarı MAHMUD’A
Elleriyle kazmadı mı?

ŞENLİK BABA, zehrin içip
TECLİLİ, sitemi seçip
YUNUS, Arş’a kucak açıp
Gözyaşıyla yazmadı mı?

KARACOĞLAN, KARA KIZA
ŞAH İSMAİL, hasret göze
Duyan İRŞADİ’ de söze
Dergahından tezmedi mi?

SEYRANİ’ de seyre daldı
RUHSATİ, hissesin aldı
MAHİRİ, çok darda kaldı
Çoruh boyu yüzmedi mi?

AŞIK ÖMER, geçmiş candan
MİNHACI’ da görmüş zindan
ESMANİ, gamdan, dumandan
Saç, baş yolup kızmadı mı?

MEFTUNİ, on bir yaşında
LEYLA’YI görür düşünde
KEREM, ASLI’NIN döşünde
Görenleri üzmedi mi?

NİHANİ genç yaşta esir,
MİHRİBAN’SIZ doldu asır.
DADALOĞLU’NDAKİ kusur
Bir oyunu bozmadı mı?

Çiçek açar mı kuru dal
Her aşıkta türlü bir hal
Korkuyu PİR SULTAN ABDAL
Son anda da sezmedi mi?

VEYSEL, uzun ince yolda
Kim boğulmadı bu gölde
Bir REYHANİ, son yüz yılda
Bu esrarı çözmedi mi?

Âşık MEHMET, Garip OZAN
Aşk ile kaynarken kazan
Bu gelenek, mevcut düzen
Kalpten kalbe sızmadı mı?

Yazdım gamı, çektim ahı
Geceye kattım, sabahı
İLHANİ’ de bu dergahı
Gezmedi mi? Gezmedi mi?