Geçmişte ki Esintiler Şiiri - Cağlar Akarsu

Geçmişte ki Esintiler
...
Lodoslar esti, gecenin bir vakti,
Karanliklar icinde, tsunami dalgaları,
Savurdu herseyi, yok etti.. gitti.
Bir sağdan, bir soldan,
Yıprandi insan,
Haykirdi ve isyan etti.
Bir bıkkıntı vardi, yüreğinde,
Görmedi ve bilemedi.
..
Taviz vermezdi, hiç bir zaman,
Neyse, o idi,
O degilse, bir hiç idi.
Dimdik ayakta kalmayi,denedi.
Ölum kapisina, geldiginde,
Ruhu dik, bedeni toprak,
Gömülmeyi bekledi.
..
Doğrulari söylerken,
Dokuz köyden kavulurken,
Onuncu köyde, bizimdi.
…
Hüzünler, gür pınarlar oldu,
Zamane sartlari, akip gitti.
Tuttugunu koparacak gücü olsa,
Yük altinda,ezilmis beden de,
Bir şeyler eksik kalmisti.
Yolunda sessizce yürürken,
Ayaklari, yari aksak,
Düşüncelerine yansidi.
..
Yobaz ca fikirlerin, karşisinda,
“che” düsüncelerinin yiğildigi,
Sola dogru koşarken,
Sağa doğru tepinirken,
İki nokta da gitti ve geldi.
…
Real dünya da, yaşamlar,
Saplantilara, sarilmiş,
Dallama ile budaklanirken,
Ortalik da, boy vermiş,
Köksüz agaçlar,
Devrildi, devrildi, gitti.
..
Osmanli “ bir “ bakmişti,
Dünya ona “pir” bakmişti,
Asirlar mazi de kalmişsa,
Ruhunu satmadan, dimdik ayakta,
Ne rutbe vardi,
Ne şan ve şohret,
Sadeliğin “öz suyunda” yaşadi,
Yunus ‘un sancagi dalgalanirken,
Bayrağinda ki al kani,
Hilal ve yildizla,
Parlardi.
..
Geçmiş asirlarin, arkasinda
Ariyorum sokaklarda,
Ocaklari kül olmuş evler,
Bir kivilcim bulsa da,
Yeniden doğusun,
Çigliklarini..
Çigliklarini..
Bir duyabilsem! !
…
aralik 2006-12-06