Geçmişte Kalan Şiiri - Adem Öztürk

Gözyaşı yangınıyla, kavrulup ta söndüğü
İnsan insan külüymüş, dokunup döküldüğü
Bugün dünün artığı, yarınlarım belirsiz
Geride kalan herşey, kaderimin örgüsü

Dilimde bir türküdür,geçip gidene sövgü
Kalan bir tek bedenim,bana mı yalnız övgü
Saçlarımda terk harbi,bahar uçup gidiyor
Ruhumdaki acıdır,tüketen şu ömrümü

Suskunluğum zemheri,soğuk eser küfürü
Ödül sayar yaşarım, içimdeki sürgünü
Herkes birşey söylerken,tutunduğum hayata
Sözlerim esarette, yüreğimde mühürlü

Akıp giden yıllar mı, gözlerimin gördüğü
İçimdeki bir can mı,canların öldürdüğü
Her karanlık gecenin,aydınlıksa sabahı
Uyandırın sıyrılsın,kabusumun örtüsü