Geçmişle Başlayan Anne Şiiri - Efkan Yasir

Kara bir yazgıdan başladım,
Ne olur yaşanmasın dediğimiz anlatmalara!
Alttan alalı ben, sanki üşütür gibi
Parçalarını toplayarak uzamış gölgeler.
Biz rüya saydıkça; hayatta bitmez el / işleri!
Çimlerinde yansıyan güneş kadar,
Sararmış yüzleri kovalım dedim gökyüzünden!
İnsan sayalım düşünülmekte olan herşeyi;
Bitmeden herşeyin bir öncesi;
Tanışalım, susalım, kaynaşalım;
Gülerek hatırlayalım,
Anneye ikram öpüşleri!

Ağla demekle yetindi annem!
İçinin açılan kapısı için gözyaşı dök!
Senin olan herşeyin hesabını tut!
Gördüğünle yetinme!
Işığın parıltısına yönel!
Kızgın dövülen demirleri,
Ölüye helallik dileyen dilleri,
Bedeninden sıyrılan bu kalpleri,
Sevmekle hayata alışan körpeleri,
Bir duada say!
Cennette düşle!
Mutluluğa davet için;
Hepsine sarıl içten bir gülüşle!

MEHMET YÜZÜCÜ