Geçmişin sessiz kıvılcımları

Geçmişin karanlık izleri,
Bir zamanlar hüsranla dolu,
Şimdi gölgeler içinde kaybolan,
Bir hatıra gibi sessiz.

Bir zamanlar dertli gecelerde,
Kalbimle yoğurduğum düşlerin,
Şimdi eski bir anı gibi,
Sana dair her şeyin yeri doldu.

Gözlerimde bir huzur aradım,
Karanlıkta yanıldığım her yolu,
Bulduğum sensizlikte,
Bir yanılgının sessizliği var.

Zamanla şekillenen düşünceler,
Her an seni hafızamda taşıdım;
Şimdi o anılar eski bir parça,
Gözlerimden süzülen yaşlar gibi.

Her bir anı, bir efsun gibi,
Ruhumun derinliklerinde saklı,
Yokluğunda öğrendiğim gerçekler,
Kalbimde birikmiş hazineler.

Gelme, artık neye yarar?
Senin yokluğunda bulduğum bu sessizlik,
Her şeye rağmen bir huzur,
Ve senin gölgenin ardında,
Bir özgürlük kıvılcımı yanıyor.

Geçti, istemem gelmeni,
Yokluğunda öğrendim seni,
Gözlerimdeki aydınlık,
Bir zamanlar sensizlikte bulduğum.

Yokluğun, kendini bulmanın yolunu açtı,
İçimdeki karanlıkları aydınlattı,
Şimdi her şeyin bir anlamı var,
Sensizlikte bulduğum yeni benlikle.

Bırak vehmimde gölgeni,
Senin adını anmak bile,
Bir yükten kurtuluş gibi,
Artık neye yarar ki, neye?

Kimi zaman bir rüya gibi geçtin,
Kim zaman bir sızı, bir yara,
Ama şimdi, her şeyin ardında,
Bir hayat buldum kendi içimde.

HÜZÜN GEMİSİ-ALPEREN AHMET NEJAT*