Geçmişin Kurşunu Şiiri - Nefes Tan

İki elim de sigarasız, kendim kendime şaştı.
Etraf duman altı, yerler ıpıslaktı.
Evimi aradım, bu yolda: Uçsuz bucaksız.
Hissettiğim ise göğsümde bir kurşunun yarası.

Vakitsiz geldi bu geçmişin kurşunu.
Ben sanırdım yendim uğursuzluğumu.
Ne zaman o söz arsızın ağzından çıktı,
Yıktı attı arsız benim tüm umudumu.

Ben kurtulmak istemiştim geçmişin pençesinden.
Değiştirir sanmıştım zaman beni kendiliğinden.
Çok sonra anladım değiştirmek istediğim ben değil;
Beni yaralayanlardı bu kurşunla, ben o köşe başında titrerken.