Geçmişin Kağıda Yansımış Hali

Hafif bir rüzgar eşiliğinde soğurdu kahveler
Tek bir gülün etrafında uçuşan kelebekten
Yoktu farkım ve çoktan inmeye başlamıştı kepenkler
Biz ise bir umut bekliyorduk gelecekten
Geleceğin geleceğine o an inanmıştım gerçekten
Çünkü kurak toprağıma düşen yağmur damlasıydın, cennetten

Bir kucak dolusu papatya kollarımda
Kırmızı halı değil, canım serili yollarında
Bilirsin ölümden dahi korkmam ama
Terler içinde uyandım kaç defa yokluğunda

Neyse, gökyüzüne yeryüzünden yakındık
Alnında değil ama kalbinde yazardım
Sanki kalbim yatak ,24 saat orda yatardın
Bilirsin, sadece sen kadarım

Bilirdik benim seni, senin beni dileğini
Nerden bilebilirdik hayatın bize bıçak bilediğini
Bilemezdik yıllara çizik çekilip gidildiğini
Bilirdik varlığın yokluğa gittiğini

Zaman ne hızlı geçmiş,
Farkında değildim
Saat bugünü aşmış sokağında değilim
Beni ararsan bu şehirde güneşinin battığı yerdeyim.