Geçmişin Gölgesinde İkinci Bahar

Hep ertelemek düşleri yarınların hayalinde,

Avuntu bırakmak ruhumun aynasındaki kırık yansımalara…

Ve her yansımada biraz daha yok olup gitmek, belli belirsiz bir düşün uçurumlarında…

Önündeki yaşanacak koca bir hayatın mecalsizliği
Ve yaşanmış zannedilen geride bıraktığın bir hayatın muhasebesindedir beynin.

Kaybedilen her gün, eskiyen her takvim yaprağı, yitirilen bir hayat için dökülen gözyaşları…

Ve biriktirdiğin sitemlerinden başka bir şey kalmaz avuçlarında.

Bir umut kırıntısı ararsın mazinin boş sayfalarında ve kırık dökük hüzünlerle çıkarsın daldığın mazinin sayfalarından.

Kar etmez bir düşü bir yürekte yaşatmak.
Ve vurursun kurduğun düşleri bir bir.
Gözünü aralanması için diktiğin kapıdan çekersin yavaş yavaş.
Ayakların umuda koşmak ister, yüreğinse acır, uzaklaştıkça o kendine hiç açılmayan kapıdan…

Yeni bir kapı açık gitmek istersin, yalnızlığın en görkemli anında.

Uzayıp giden saatin yelkovanında bırakmak istersin başıboş düşünceleri…

Akıp gitmek, nereye döküleceğini bilmeyen başıboş nehirler gibi …
Nasılsa bulunur, her nehri bağrına basmaya hazır bir deniz diyerek akarsın zamanla, zamanda…

Gitmek …

Dönüş yollarına set çekip gitmek,
Ardına bakmadan gitmek,
Yangınlardan çıkmış kömür karası bir yürekle yeniden ayağa kalkmak.
Dimdik durmak, kırık dökük bir yürekle hayatın karşısında…
Yeniden, yeniden başlamak hayata..

İçimdeki karartılardan adım adım uzaklaşmak…
Yol almak ve ardına bakmadan bir daha, yürümek istiyorum iç huzursuzlukların olmadığı bir dünyaya…
Ve, gerilerde bırakmak istiyorum ne varsa dünde, bugünde.
Yarınlara uçmak istiyorum bir kelebeğin kanadında, yeniden umut taçları takıp, gülümsemek istiyorum dünyaya…

İçimi doldurmak istiyorum yeni sevilerle,
Yeni düşlerle uyanmak istiyorum sabahın mor seherinde,
Cıvıltılarla doldurmak istiyorum boş gönlümün kuru dallarını,
Yeniden yeşertmek istiyorum bana bırakıp gittiğin suskun umutlarımı…

Ve, yeşeren her umutla yeniden yaşamak istiyorum ömrümün ikinci baharını…

Gülşen ÖNCEL BOSTANCI