Geçmişin Ayak İzleri Şiiri - Afşin Dualı

varlıklar aleminde yoktum,
küstüm, bana alım çalım yapanlara,
yüz asıp, kuyumu kazanlara,
arkamdan, binbir dolap çeviren mahlukata..

doğru duramaz yerinde, dokuz köyden kovulur..
ben, yanaşamadım bile o dokuz köye..
çehreme bak, ne görüyorsun, ne duyuyorsun,
susmaktan başka, susturulan kişiden başka,
çevreme bak, ne görüyorsun, hin bakışlar dışında..

nerdeyim, nerelerdeyim, bulamadım kendimi,
çıkamadım bu çemberden,
ne yöne dönsem, gülsem eğlensem,
yüz asıp astar istesem,
nereden gelir, yüzüme çarpılır eskiler,
silmiştim, izi kaldı, o izi benden çaldılar,
şimdi bana satıyorlar..

her defasında, melankoli olmaktan bıktım,
hep aynı sözleri işitmekten,
hep aynı son durağa gidip, geri dönmekten,
usandım, maske giyen sevgilerden..

sessizce çığlık atıp, sustum,
içim içimi yedim, sustum,
bağırdım, sessizliğimi bozdum,
ve yine sustum..
olgunlaştım, rüyadaymışım dedim,
mimiklerim soldu, çehrem soldu,
mehtabım karardı, serabım bulandı,
aniden uyandım,
gafletten sandım..