Geçmişi Anmak Şiiri - Zekâi Budak

Bana anma demeyin geçmişte kalanları
Tatlanır hatırâda lezzet bulur acılar
Ben anmazsam ölürüm o uçkun zamanları
Avâze simitçiler, vefalı bozacılar

İlk göz açtığım evin bulunduğu o sokak
Andıkça tam şuramda ılık bir şey kımıldar
Yine koşar gelirdim açıverseler kucak
Düşüp diz kanattığım arnavut kaldırımlar

O sarmaşıklı balkon düşünce hatırıma
İlk yavuklusu gelir delikanlı çağımın
Uğruna tütün içip dövüş tuttuğum haspa
Bilmez gibi davrandı ateşini bağrımın

Bir bahçe, yemişleri beni beslemiş durmuş
Kayıklar yüzdürdüğüm fıskîyesiz o havuz
Şimdi tüm gemilerim sanki karaya vurmuş
Geçmişin koynundaki çocukluğum kaygusuz

(Lüleburgaz - )