Geçmişe Göz Atmak Şiiri - Zafer Başkaya

Neden kapattım ki gözlerimi,
Bir hayal peşinde koşup, bilmeden sürmüşüm bir mermiyi şakaklarıma dayalı silahın namlusuna. Her umuda ateş edip yaralı bırakmışım. Bir gerçekle öldürmüşüm hepsini aynı anda. Omuzlarım bir anda düşmüş, bir boş bakış ve yarım gülüşün;yarınların mezarını kazma çabasıyla bir başıma kalmışım. Gözlerimin devrildiği yerde hayalinin gölgesi bile alıp başını gidiyor gibi. Akrep yelkovanın üstüne yığılmış, zaman sızmıyor artık ikisinin arasından. Bir araf kalmış bana ağzından dökülen sözcükler sonrası. Zamanım erken dalmış dünya uykusuna. Ben en güzel detayına geç kalmışım. Kendimi ne kadar vurmak istediğim uyku varsa şimdi muaf hepsi bu rüyadan. Sen böyle ulaşılmaz, sen böyle geç kalıp, güzde uykuya dalıpta yetişememiş bir tomurcuksun bahara denk gelen doğum günümde. Sen şimdi karşımdayken bile gölgeni esirgiyorsun ya benden. Omuzlarından doğsa güneş, parıldamaz yangın yeri bedenimden.