Geçmiş zaman Şiiri - Serpil Koçar

Yasemen kokulu gecelerden yazıyorum,
Bu satırlar dökülürken kalemimden.
Gecenin koynunda saklıyorum yalnızlığımı,
Zifiri karanlık sokaklarda, sessiz caddelerde.

Bir sokak lambası titriyor uzaktan,
Altına oturdum, düşüncelerimle baş başa.
Geçip giden ömrümü, kayıp gençliğimi düşündüm;
Yıllar bomboş, birer hayal gibi süzüldü ellerimden.

Yirmi yaşına kadar hayat bir oyun gibi,
Her anı merak, her adımı heyecan dolu.
Küçük mutluluklar, ilk aşklar, kahkahalar…
Zaman hızlı akar, fark etmeden geçer,
Ve bazen çocukluğunu yaşamadan bırakır insanı.

Geceler uzun, hayaller parlak;
Ama bazı gölgeler düşer sessiz köşelere.
Yasemen kokulu gecelerde düşünürsün:
“Ben kimim, ne istiyorum?”
Ve cevapları ararken, yıllar akar avuçlarından.

Otuzlu yaşlar gelir; hayat sorgulamalarla dolu.
Duyguların, ruhun, kendi iç dünyanla yüzleşiyorsun.
Geçmişin hatıraları aklına gelir,
Ve kendini anlamaya, eksik parçalarını tamamlamaya çalışırsın.

Bir yandan hayallerin, bir yandan sorumluluklar…
Her adımda biraz daha olgunlaşırsın.
Ve öğrenirsin ki, mutluluk küçük şeylerde gizli,
Sevgi, huzur ve bazen bir fincan çayda…

Kırklı yaşlar gelir; ne istediğini bilen, yalnızlığı seçen…
İnsanlardan uzaklaşıp huzuru ararsın,
Kendinle baş başa kalırsın,
Ve hayat yorduysa hepten kaçar insanlardan.

Geçmişin izleri birikir gözlerinde,
Her anı değerli, her hatıra bir hazine.
Çok şey mi istemiştin hayattan, ya da insanlardan?
Biraz huzur, biraz sevgi yeterdi…
Ve bazen bunu bile bulamazsın,
Ama yine de yürürsün yolunda.

Geçmişe mazi denir, izleri kalır geriye;
Eski kerpiç evler gibi, yıkılmaya mahkum.
Yalnızlığımızı gömeriz o evin içine,
Sonra göçer gideriz bu dünya denen alemden.

Ama geceler yasemen kokulu,
Ve umut her köşe başında sessizce bekler.
Belki bir gülüş, belki bir dost eli,
Ya da içten bir anı…
Bize kalan hep küçük mutluluklar
Ve içimizde yaşattığımız sessiz sevinçler.

Zifiri karanlık sokaklarda yürürken,
Bir sokak lambası titrer uzaktan;
Altına oturursun, düşüncelerinle baş başa.
Geçip giden yıllar, kayıp gençlik,
Ama her an bir öğretidir, her iz bir hikâye.

Ve anlar insan,
Hayat kısa, ama anlamı kendi içindedir.
Yasemen kokulu geceler, sessiz sokaklar,
Ve içten bir gülüş…
Hepsi birer armağan, hepsi birer umut.