Her mevsimde yüreğimin sesi ve çarpışı aynıdır.
Yaş aldıkça küçülür gölgemiz
Eskiyerek tükenir ömrümüz
Devleşen yalnızlıkla
Artar suskunluğumuz...
Çorak toprak misali çatlar dudağımız
Güneşin rengine imrenir, sararır tenimiz
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Yalnızlık., bir çıkar bir kaybolur yaşam yolculuğunda... Gece demez-gündüz demez hep korkuyla hissettirir varlığını... Ama sonuçta biz biteriz o da biter...
Kaleminize sağlık sayın Rukiye Çelik....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta