ne zaman bir ölü geçse huzurdan
......kan tutuyor zamanı
hafızann o derin kuyuları
...hançereden yüreğe uzanan ırmaklar
bir sıkışır bir patlar volkan
ne zaman bir ölü geçse huzurdan
.........lav olur yakar hicran
Ateş gibi bir nehr akıyordu
Ruhumla o ruhun arasından
Bahsetti derinden ona halim
Aşkın bu onulmaz yarasından.
Vurdukça bu nehrin ona aksi
Devamını Oku
Ruhumla o ruhun arasından
Bahsetti derinden ona halim
Aşkın bu onulmaz yarasından.
Vurdukça bu nehrin ona aksi
Bu benim şiirim.....tuttum bunu.....gerçekten çok güzel....
korkuları bilerek yaşamaktır, yaşamak.......ölümü, aşk kırıklıklarını , gözyaşlarını anlatmak gerçekte hayata gülerek bakmamızı engellemez..sadece içimizdeki isyanları dışarı çıkarmamızı sağlar...o kadar.....tebrik ederim sevgili arkadaşım....harika
Ah Ahmet ah....Bunun senin içinde psikolojik bir nedeni olmalı...Ölümle bu kadar haşır neşir ...Güzel de fazlası da seni basmaz mı kuzen...
Güzel Dostum,
O korkuyu içerisinde duymayan, var mı bir babayiğit ?
Var mı yiğitçe o korkuya meydan okuyan yiğit ? Elbette korkmaktayız,
ama birgün çıkacak içimizden bir yiğit,
Korkmadan,
Korkuya yiğitçe meydan okuyan yiğit.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta