ne zaman bir ölü geçse huzurdan
......kan tutuyor zamanı
hafızann o derin kuyuları
...hançereden yüreğe uzanan ırmaklar
bir sıkışır bir patlar volkan
ne zaman bir ölü geçse huzurdan
.........lav olur yakar hicran
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu benim şiirim.....tuttum bunu.....gerçekten çok güzel....
korkuları bilerek yaşamaktır, yaşamak.......ölümü, aşk kırıklıklarını , gözyaşlarını anlatmak gerçekte hayata gülerek bakmamızı engellemez..sadece içimizdeki isyanları dışarı çıkarmamızı sağlar...o kadar.....tebrik ederim sevgili arkadaşım....harika
Ah Ahmet ah....Bunun senin içinde psikolojik bir nedeni olmalı...Ölümle bu kadar haşır neşir ...Güzel de fazlası da seni basmaz mı kuzen...
Güzel Dostum,
O korkuyu içerisinde duymayan, var mı bir babayiğit ?
Var mı yiğitçe o korkuya meydan okuyan yiğit ? Elbette korkmaktayız,
ama birgün çıkacak içimizden bir yiğit,
Korkmadan,
Korkuya yiğitçe meydan okuyan yiğit.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta