Geçmiş Şiiri - Fırat Kıray

en büyük suçum taparcasına sevmek
sevdikçe dahada çok sevmekti
sanki bir müptezellik durumuydu bu
saplantı haline dönüşen sevmelerim
yokluğunda aldığım nefeslerin boş olduğunu bilmek acıtıyordu kalbimi
ağlamak istiyordum aciz bir kul gibi
göz yaşlarım sel olup aksın gitsin istiyordum
sensizliğin acısıyla birlikte
allahım sevmek çok sevmekmiydi günahım
bak saçlarıma aklar düştü
şimdi yolun yarısındayım yaş otuzbeş
ne var elimde avucumda ve kalbime
mazinin ızdıraplarından başka
kul derki kalbini temiz tut allah yanındadır
ya rabbim soruyorum sana sevmenin bedelimi bu
uyku haram nefes haram can haram...