Geçmeyen Gece Şiiri - Kazım Emre Ağralı

Her şey soğuktan başladı,
Kırık çizgilerle çevrildi etrafımız.
Bir elmanın allığı
Bulaşmış gibi gökyüzüne.
Bulaşmıyor artık nur,
İçimizin zifirine.

Ve gece.
Dökülüyor yıldızlar bir bir.
Benliğini kaybediyor insan,
Derde düşünce.

Devriliyor tüm
birinci şahıs
geçmeyen zaman cümleleri.
İnsan geçmez sanıyor geceleri.
İşte o zaman,
Zaman donuyor.

Ve ben,
Sönmeden yanan
sokak lambasının altında,
Durmadan yağan
Yağmura inat,
Ölmeyi umuyorum.